مازندران سرای سبز، سرای آبادی، سرای زندگی و سرزندگی است، زبان مازندرانی زبان زندگی است، اگرچه این زبان همچنان مورد تکلم قرار میگیرد اما در باتلاق فراموشیها دستی به سمت ما دراز کرده است. موسیقی مازندران موسیقی اصیل و وسیع فلکلور که رو به فراموشیست. چندیست صدای للوا، کمانچه، دو سرکتن و حتی صدای لگن نوازی عمه خانم کمتر به گوش میرسد. هدف حفاظت از اینهاست. باشد تا آنچنان که فردوسی حکیم گفت مازندران شهر ما یاد باد، همیشه بروبومش آباد باد.
