اشون خو بدیمه من شه علی ره
سیو دستمال دوس بی شه گلی ره
خدا ره خراب بکنه چپونی ره
علی دست بییتا شه عاشقی ره
اشون خو بدیمه من شه علی ره
سیو دستمال دوس بی شه گلی ره
خدا ره خراب بکنه چپونی ره
علی دست بییتا شه عاشقی ره
عامی ته وره کا ره کی بروته یار
تی دست لله وا ره کی بروته یار
تی تن مست تی دل مست تی سر مستا
تی دوش لم چوقا ره کی بروته یار
دلبر اونجه کجویه دری شونی یار
اون محله خرابویه دره شونی یار
می دل تسه کیویه دری شونی یار
اون محله خرابویه دره شونی یار
خدایا کو ره خامبه کو ره خامبه یار
همون کیجا کمون ابرو ره خامبه یار
ته ره دارم خدا ره رو نزمبه یار
ته می جانی ته ره درو نزمبه یار
همون شویی که ته خو ره بوینم یار
تا نماشون شی دیم ره او نزمبه یار
خدایا کو ره خامبه کو ره خامبه یار
اون کیجا کمون ابرو ره خامبه یار
مردم قاضی بووشین
میون من و مه یار
شه دور دور ره هاکرده
گنه بیم ته کنار
شاید تو اشتباه بی
مه کله نکرده
من اتا اشتباه ره
دوبار نکمبه تکرار
اخ بمیره اون کسی که
جادو کتاب هاکرده
مریض بییمه دکتر
مه ره جواب هاکرده
مه بمرده یار مه ره
برار خطاب هاکرده
امیر گته جان مه کار چی زار بئیه
مه پوسّکلا شال نهار بئیه
کالچرم پوش زین سوار بئیه
بشقاب پلاخوار اطاقدار بئیه
دلبر ته وسه من چه کار هاکنم
بورم تی پر پیش قرار هاکنم
چند سال مزد ره من انکار هاکنم
تی بال دماسم فرار هاکنم
مه دل ره غم بیته غم تمومی بانو غریبم من
بنویسم ره نامه ره با مهربونی یار بانو غریبم من
خدا ته ره هدا حسن جوانی یار بانو غریبم من
مه ره بی ته نوونه زندگانی جان بانو غریبم من ته درد اسیر من
ته اونجه اسایی من ته برابر یار بانو غریب من
ته چشمون زاق دارنی دل کافر یار بانو غریبم من
خدا دونده چنده دارمه ته خاطر یار بانو غریبم من
دست نامسلمون مه ره در بور یار بانو غریبم من
شوفری کمبه من جاده هراز
دنده عوض کمبه صد پا به یه گاز، خدا دریا او دره، کیجا ته چش خو دره
شما بورین بوین کیجای با ناز
رخت خواب مه ره بهله با ناز، خدا دریا او دره، کیجا ته چش خو دره
الهی بمیرم من واسه تو
الهی بمیره همساده تو
نذاشت بمانم زیر سایه تو، خدا دریا او دره، سیو چش ره خو دره
صنم، ته نرم نرم وارش بهار ماهی ( تو بارش نم نم بارون بهاری هستی)
بلند جنگل سرد میهایی، (مه سرد جنگل هستی)
ته چرده ورگ واش اونمایی ( تو برگهای سبز درخت واش در ماه اسفندماه هستی )
بلند واش صحرای سمایی ( رقص برگان روی شاخه های بلند درخت واش هستی)
منزل منزل مه ره همراه هاکردی
عجب تش کله ای برپا هاکردی
نپرسی یار نوم و حال و احوال
دراز راه شه خود ره جا هاکردی