ندومه مه سروشته دل ره چیه
انه دومه توسه تش دیه
پاره بیبو مه دل خِشی نکردبو
ته عکس سه کولک ره دی نکردبو
ته که دنی ستاره سو نکنه گلی جان
ته که دنی ونوشه بو نکنه گلی جان
اسمون دل ره ستاره سو گلی جان
ته که دنی ونوشه بو نکنه گلی جان
آی برو آی نشو درد و دل من گلی جان
تارک خنه من بیه منزل من گلی جان
گِمون کِمبِه که دیگه قَتی ساله
مِره نَوّین که بیخودی خیاله
بَتِتِن اَمِشِه صبح تا نماشون
بَپِتِه خربِزِه نصیبِ شاله
۰۸
خرداد
من نخوامه مه ره تقدیر هاکنین
یاد این میرزعموی پیر هاکنین
نماشونه صحرا نرم نرم وارش
گو بموئه تلاش نموئه گالش
چنه تهمت، چنه کتره، چنده فاش؟
چه مردم ره کننی بیصدا بواش
من اسیر بفره ی بهارمه
دل بَوسه ی سفره ی نفارمه
۰۸
خرداد
سیو چشمون کیجا، پر پشت ابرو راحله
کاری نکن کیجا، شونه ته آبرو راحله
اگه این حرفا ره، بیارم ته رو راحله
زمین و آسمون وه شونه فرو راحله
راحله جان راحله، من ته چشم قربون راحله
امروز عاشق بونی، فردا پشیمون راحله
نماشون شو بیه نموئی
ونوشه چشم را بیه نموئی
بمونده سی کلین منزل ندومبه
عاروس منگو دوشا بیه نموئی
۰۸
خرداد
خوامه مار بئووم بالای سر دئووم، صیاد دل بسوزه
خوامه افتاب بئووم ته بالا سر دئووم، صیاد دل بسوزه
خوامه مه بئووم همش سفر دئووم، صیاد دل بسوزه
خوامه الله بئووم ته دل سر دئووم، صیاد دل بسوزه
۰۸
خرداد
به نظر من زیباترین کلمه مازندرانی "بِلاره" هست!
قطعا مازندرانی ها از مادرها و مادربزرگهایشان این عبارت را زیاد شنیده اند: "ته بلاره"
این کلمه در حالت کلی به معنای "فدایت شوم" یا "قربانت شوم" میباشد و به نظر من نوعی نوازش عاشقانه مازندرانی است.
حدس میزنم بلاره از مشتقات کلمه "بلا"ست. به معنای بلا! یعنی درد و بلاهات برای من.
همانطور که گفتم در نوازش های مازندرانی، در مویه هایشان به شدت از این واژه استفاده میشود. اما به همان اندازه در اشعار مازندرانی این کلمه را ملاقات میکنیم.
خدا مه ره بانو ونه، برف سر کو ونه
خدا مه ره بانو ونه، شلوار تا ذانو ونه
پنج زاری پول بیمه، آبی بییمه بانوجان
نخواسته دل من راضی بییمه بانو جان
نخواسته دل من دارنه حکایت بانو جان
از دست شه جان مار دارمه شکایت بانوجان
خدا مه ره بانو ونه، برف سر کو ونه
خدا مه ره بانو ونه، شلوار تا ذانو ونه
زندون در بلنده باز نوونه
شعر و غزل بدون ساز نوونه
نامردِ رفقِ دل راز نوونه
زندون در بلند و باز نوونه
اره زندونیمه بی ملاقاتیمه
اره زندونیمه حکم ابدیمه
ته ره گمه جان رفق "....."مه
قلم مه دست بلند مه دل فراوون
نامه نویسمه روی تخت زندون
مه دل پر درده آهای عاشقون
عجب دلی داشتا بیچاره مجنون
اره زندونیمه بی ملاقاتیمه
اره زندونیمه حکم ابدیمه
ته ره گمه جان رفق "....."مه
۰۵
خرداد